Dit artikel beschrijft vier verschillende soorten opvoedingsstijlen, hoe ouders reageren en aandacht besteden aan hun kinderen. Wat zijn deze stijlen? Het is autoritair, tolerant of liberaal, gezaghebbend en onverschillig.

Iemands opvoedingsstijl zegt niets over de mate van liefde die ze voor hun kinderen hebben. Er zijn veel variaties in opvoedingsvoorkeuren, maar voor de meeste ouders is het doel hetzelfde: hun kinderen opvoeden tot gelukkige, gezonde, zelfvoorzienende en succesvolle volwassenen.
“Kinderen moeten gezien worden, maar niet gehoord.” Dit citaat kwam zeker van een autoritaire ouder. Kortom, autoritaire ouders geven bevelen en kinderen gehoorzamen. Geen ruimte voor discussie, geen keuze, geen vragen die beantwoord moeten worden. Autoritaire ouders hebben niet de behoefte om de regels of redenen uit te leggen waarom ze bepaalde dingen van hun kinderen verwachten. In plaats daarvan is het allemaal ‘omdat ik het zei’. Ouders die deze stijl gebruiken, worden vaak gedwongen constant toezicht te houden en hun kinderen weinig of geen vrijheid te geven.

Autoritarisme in het onderwijs

In de regel houden autoritaire ouders hun kinderen op een zeer hoog prestatieniveau. Ze zijn erg veeleisend en minder gevoelig voor de emotionele behoeften van hun kinderen. Deze ouders hebben de neiging om een ​​lager niveau van communicatie te vertonen, waardoor ze meer nadruk leggen op het beheersen van het kind. Deze opvoedingsstijl is gebaseerd op strikte disciplinaire regels en het niet naleven van deze regels resulteert vaak in zware straffen.
Autoritarisme heeft zijn voordelen. Deze kinderen worden vaak gehoorzame en verantwoordelijke burgers. Ze zijn efficiënt, capabel en productief. Het is logisch. Ze waren tenslotte gewend om de regels te volgen en leerden als kinderen al snel dat beloningen komen door het volgen van de regels.

Echter, met ouders die hen constant onder controle hebben, missen kinderen die geboren worden in autoritarisme meestal zelfdiscipline. Ze ontwikkelen doorgaans slechte communicatieve en sociale vaardigheden en vinden het vaak moeilijk om beslissingen te nemen. Veel kinderen die opgroeien in autoritaire gezinnen hebben het gevoel dat hun gedachten en meningen niet belangrijk zijn. Sommigen worden openlijk uitdagend, terwijl anderen een onderdanige houding aannemen tegenover het leven in het algemeen.

Autoritair ouderschap verstikt de creativiteit en intellectuele groei van een kind. Deze opvoedingsstijl wordt in verband gebracht met een laag zelfbeeld bij kinderen en het onvermogen om later in het leven een leidende rol op zich te nemen.

Permissieve of liberale stijl

Het tegenovergestelde van autoritair is een toegeeflijke ouder. Deze ouders stellen relatief weinig eisen aan hun kinderen en hebben vaak lagere verwachtingen van zelfbeheersing en volwassenheid. Ja, dat is het kind dat je vrij rond ziet rennen in het restaurant terwijl je probeert te genieten van je maaltijd zonder een woord tegen iemand te zeggen. Toegeeflijke ouders disciplineren hun kinderen zelden. Ze hebben de neiging om vergevingsgezind te zijn en ze laten veel zelfregulering toe. Het algemene doel van een toegeeflijke ouder is om confrontaties zoveel mogelijk te vermijden. De algemene gedachte is dat als kinderen hun gedrag mogen reguleren, ze onafhankelijkheid zullen leren. Kinderen de show laten leiden, heeft echter het tegenovergestelde effect, omdat ouders de controle over het toegestane kind volledig verliezen.

Ouders die toegeeflijk zijn in hun opvoedingsstijl, houden van en koesteren, en maken hun kinderen vaak tot het middelpunt van hun leven. Ze vinden het zo leuk om voor hun kind te doen dat ze het kind niet kunnen leren hoe het voor zichzelf moet doen. Veel toegeeflijke ouders proberen vriendschap te sluiten met hun kind, omdat ze denken dat dit een manier is om een ​​goede relatie op te bouwen. Dit plaatst het kind op gelijke voet, in plaats van de meer geschikte ouder-kinddynamiek te bieden die kinderen nodig hebben. Toegeeflijke ouders vertrouwen vaak op omkoping in plaats van grenzen te stellen en gehoorzaamheid te verwachten om toestemming van hun kinderen te krijgen.

Ik wil niet autoritair zijn, dus de enige keuze is om toegeeflijk te zijn.
De waarheid is dat kinderen onvoorwaardelijk liefhebben. Het opleggen van beperkingen en het opstellen van richtlijnen voor acceptabel gedrag zal er niet voor zorgen dat uw kind u gaat haten. In feite zijn regels en grenzen een gezonde manier om kinderen zelfbeheersing en respect voor autoriteit bij te brengen.

Kinderen die met deze opvoedingsstijl zijn opgevoed, hebben de neiging zich onzeker en erg afhankelijk te voelen. Als kinderen kregen ze geen richting of routines, en hebben daarom moeite om de wereld met vertrouwen tegemoet te treden. In de regel voelen ze zich niet verantwoordelijk en blijven ze onvolwassen in hun denken.

Gezaghebbende ouder: ik geef erom, daarom beperk ik.

Deze opvoedingsstijl is zowel responsief als veeleisend. Gezaghebbende ouders laten voldoende vrijheid van meningsuiting toe om onafhankelijkheid te ontwikkelen en zijn assertief genoeg om de macht te behouden en de touwtjes in handen te houden. Ze verwachten volwassen gedrag van hun kinderen en zijn vatbaar voor discipline in de vorm van aanmoediging en in de vorm van strafmaatregelen.

Gezaghebbend ouderschap gaat over balans. Deze ouders geloven in het ontwikkelen van een hechte band met hun kinderen door ouderschap, evenals het handhaven van voldoende hoge verwachtingen. Regels in een gezaghebbend huishouden zijn duidelijk, passend bij de leeftijd en eerlijk.

Er is consistentie die meestal ontbreekt in andere opvoedingsstijlen. Aanmatigende ouders zijn goede luisteraars en zien de band met hun kind als een wederzijdse relatie. Deze ouders zijn echter geen kleinigheden, en hoewel kinderen vaak worden aangemoedigd om hun gevoelens te uiten, ligt de uiteindelijke beslissing altijd bij de ouders. Gezaghebbende ouders zien zichzelf als rolmodel voor hun kinderen. Ze erkennen hun tekortkomingen en zullen zelfs hun excuses aanbieden aan hun kinderen als het loont.

Onderzoek toont aan dat kinderen opgevoed door gezaghebbende ouders beter aangepast zijn dan kinderen opgevoed in andere opvoedingsstijlen. Ze scoren hoger op het gebied van sociale competentie en worden geacht een hoger niveau van zelfrespect, volwassenheid en zelfbeheersing te hebben. Deze kinderen leren als kinderen problemen op te lossen, gezonde beslissingen te nemen en te functioneren in gestructureerde omgevingen.

Gezaghebbend ouderschap is echter niet zonder nadelen. Deze stijl van ouderschap vereist vaak een hoge mate van geduld en periodieke evaluatie om kinderen bij te houden die zo snel opgroeien. Deze kinderen weten vaak wat er van hen verwacht wordt en kunnen vragen stellen en hun mening geven. Dit kan moeilijk zijn voor sommige ouders, die misschien niet altijd antwoorden of echte rechtvaardigingen voor hun daden hebben. De beloningen voor gezaghebbende opvoeding zijn echter vaak de moeite waard, aangezien deze kinderen leren en hun ouders meestal gehoorzamen uit respect in plaats van uit angst voor straf.

relaxte ouder

De relaxte ouder stelt weinig of geen eisen aan de eisen van hun kinderen. Ze wijzen hun kinderen vaak af. Deze ouders kunnen voor kleding, voedsel en huisvesting zorgen, maar ze zijn niet betrokken bij het leven van hun kinderen. Dit betekent niet noodzakelijkerwijs dat er geen regels en voorschriften voor huishoudens zijn, maar eventuele limieten die worden gesteld, zijn vrij eenvoudig.

Deze ouders hebben weinig tot geen gedragsverwachtingen, vertonen een zwakke houding en kunnen het kind zelfs opzettelijk vermijden. Ze hebben vaak geen controle over hun kinderen en zijn meestal emotioneel afstandelijk. Terwijl sommigen het misschien moeilijk vinden om te geloven dat een niet-betrokken ouder zijn niet noodzakelijkerwijs betekent dat je niet van je kind houdt.

Veel van deze ouders zijn te overweldigd door hun eigen problemen om hun kinderen aan te kunnen. Ze ervaren vaak financiële, emotionele of sociale stress. Velen van hen zijn betrokken bij drugs- en alcoholmisbruik, waardoor situaties ontstaan ​​waarin het kind een ouder-ouder nodig heeft. Anderen kunnen lijden aan depressie of emotionele terugtrekking.

Niet-betrokken ouders zijn vaak zo betrokken bij hun eigen behoeften en zorgen dat ze niet eens beseffen dat ze niet de emotionele steun bieden die hun kinderen nodig hebben. Zelfs als ze zich ervan bewust zijn dat ze niet betrokken zijn bij hun kinderen, blijven ze prioriteit geven aan hun behoeften boven die van hun kind.

Kinderen van wie de ouders niet betrokken zijn, hebben het later in hun leven vaak moeilijker om gehechtheid aan mensen te vormen. Dit omvat vaak hun kinderen. Deze specifieke opvoedingsstijl wordt gemakkelijk van de ene generatie op de volgende geërfd, aangezien deze kinderen opgroeien om dezelfde patronen te herhalen waarmee ze werden geassocieerd.

Deze kinderen hebben vaak het gevoel dat ze niet belangrijk zijn en dat hun ouders niet om hen geven, wat plaats maakt voor een laag zelfbeeld. De schoolprestaties zijn meestal laag en sociale vaardigheden ontbreken. Deze kinderen zijn agressiever en hebben gedragsproblemen. Ze dagen vaak gezagsdragers uit. Bovendien worstelen ze vaak met drugs- en alcoholmisbruik.

Onderwijs is dus een complex proces en elk kind is uniek. Helaas bestaat er geen magische formule om uw kind te laten uitgroeien tot een gelukkige en succesvolle volwassene. Het kennen van de verschillende opvoedingsstijlen en de bijbehorende resultaten kan nuttig zijn bij het kiezen van de stijl die u met uw kind wilt aannemen. Het is echter belangrijk om te onthouden dat dit een waarschijnlijkheid is die is gebaseerd op onderzoek en statistieken. Dit is geen zekerheid. Wanneer persoonlijkheden en temperamenten aan de vergelijking worden toegevoegd, zijn individuele resultaten niet zo voorspelbaar. Voeg de dynamiek van co-ouderschap toe, vooral met twee ouders die niet dezelfde opvoedingsstijl of filosofie delen, en het vermogen om resultaten te voorspellen wordt nog uitdagender. Uiteindelijk moet u doen wat voor u en uw gezin werkt. Forceer jezelf niet om vast te houden aan één opvoedingsstijl als die niet voor jou werkt. De beste gezinnen zijn gelukkige gezinnen. Laat dit principe u leiden bij het bepalen welke opvoedingsstijl voor u geschikt is.